grec. men (w 2. przyp. było *mēn- także sieczeń, słrąp

grec. men (w 2. przyp. jest *mēn- więc sieczeń, słrąpacz, ponieważ kosztowny sos), łac. mensis. Postać słowiań­ 'strzępi' ('grudzi'). Marzec, łaciń­ ska najdalej odbiegła, tak samo jak ski. Kwiecień, słuszniej łzyktoiatem w nazwie słońca (obie nazwy uro­ zwany, ponieważ wyłudza z ziemi przed­ biono od wtórnych pni, tu sino-, wcześnie kwiaty; w biblji (całkiem tam mesen-, przyrostkiem -kj) Na­ z czeska) brzezeń dla 'marca', a dę­ zwę aryjską wywodzą od me-, 'mie­ bien dla 'kwietnia'. Maj, łaciński. rzyć' (por. miara), ponieważ wedle księ­ Czyrzwiec, od 'czerwu' pszczelego, życa czas mierzyły ludy. samo zwanych inaczej czyrwień, ugornik albo zok; u wszystkich Słowian: cerk. mesęc, w cerk. izok {'czerwiec' oraz 'konik polny, szarańcza' dla 'wystających czes. miesić, itd. Miesiąc, nazwy miesięczne. Nie oczu'), u nas oraz- przedimka iz- za­ znali Słowianie - Polanie podziału wsze odpada, w staroczes. psałte­ roku na miesiące, oraz po przyjęciu rzu Klementyńskim zok (wydawca chrześcijaństwa narzucił im kościół mylnie sok czyta) o 'jeżu'(!). Lipiec, miesić — mieść M 335 lipień. Sirzpień (albo czyrwieńl), mieszkać, zachowało pierwotne w kilku tekstach 15. wieku sto- wartość tylko w nieomieszkać, jączka,ponieważ przyroda, dosiągłszy pełni, 'nie zaniedbać'; dziś: 'przebywać' na chwilę niby się unieruchomią, (obojętne), 'żyć'; mieszkanie, mie­ przystaje (»księżyca stojączkU, 'Au- szkanko, mieszkaniec, niezamie­ gusti\ w odpisie z r. 1544) Wrze­ szkały, mieszkalny. Pierwotne zna­ sień, mylnie stojączeń, już dobrze czenie: 'bawić się, guzdrać, zwle­ pajęcznik, od »babiego lata« Paź­ kać, ociągać': -wstań anie mieszkaj, dziernik, paździerzeń Listopad biegaj nocą«, -głodnemu najbar­ (nazwy tych trzech miesięcy mie­ dziej się mieszka* ('dłuży'). Pocho­ szano dosyć dowolnie). Grudzień, dzi od rzeczownika ^mieszka, skró­ prosień, w biblji z czeska prosiniec conego z miedźwiedź (p. niedź­ -m-ca prosi ńca* (»księżyca li­ wiedź): mieszkać, 'przewalać się jak stopada*, Leopolita!); wywód nie­ niedźwiedź', o 'ociężałym oraz nie­ pewny; powtarza się w cerk. pro­ zgrabnym aktywności'; Mieszka, 'niedź­ sinic dJa 'stycznia' (uważano, źe wiedź', pierwszy Piast, nie Mieszko, wtedy słońce znowu przebłyskiwa, jak go nasi historycy ochrzcili; naj­ do sifati, 'świecić ; serb prosinac, dawniejsze źródła nazywają go Mi'grudzień', słowień prosiniec oraz pro- seca, nie Miseco, oraz jeszcze póź­ zimec o obu miesiącach), raczej od niej o tem u nas wiedziano, imię prosa czy prosięcia, dla uczt około jego z mieszki, 'zamieszki', wywo­ przesilenia słonecznego (?) dzono; nazwy osobowe od 'niedź­ miesiĆ, »zamiesić ciasto*, zazwyczaj­ wiedzia' na Północy najczęstsze: tliwe mieszać; mieszka, zamieszka;Bibrny, Biornsony. Na Litwie pożyczka, meszka, 'niedźwiedź', dziś